Το χαλάζιο είναι μια φλεγμονώδης κύστη του βλεφάρου. Αποτελεί μια κυστική παραμόρφωση ενός μεϊμπομιανού αδένα, λόγω συσσώρευσης του ελαιώδους εκκρίματος του, συνεπεία της απόφραξης του στομίου του. Οι μεϊμπομιανοί αδένες βρίσκονται στο εσωτερικό τοίχωμα των βλεφάρων και εκβάλουν το έκκριμα τους στο ελεύθερο χείλος του βλεφάρου.
Εμφανίζεται σε κάθε ηλικία, και συνήθως οφείλεται σε διαταραχή της παραγωγής του ελαιώδους εκκρίματος (σμήγματος) από τους αδένες το οποίο είναι πιο παχύρρευστο και λειώνει σε υψηλότερη θερμοκρασία (38º C) από ότι το φυσιολογικό (32º C). Αρκετές φορές σχετίζεται με συστηματικά νοσήματα, όπως είναι η ροδόχρους ακμή.
Τα συμπτώματα είναι πόνος, ερυθρότητα και διόγκωση στο βλέφαρο. Πολλές φορές το χαλάζιο επιμολύνεται από μικρόβια, οπότε το ελαιώδες έκκριμα μετατρέπεται σε πύον και η φλεγμονή αυτή καλείται εσωτερική κριθή, σε αντιδιαστολή με την εξωτερική κριθή η οποία είναι η μόλυνση και φλεγμονή της ρίζας της βλεφαρίδας.
Αν το χαλάζιο είναι στην αρχή, θερμά επιθέματα πολλές φορές τη μέρα ,μασάζ και φαρμακευτική αγωγή, συνήθως αρκούν για να υποχωρήσει το χαλάζιο. Αν μετά την υποχώρηση της οξείας φλεγμονής η διόγκωση παραμένει και το χαλάζιο είναι μικρό, μπορεί να δοκιμαστεί η έγχυση στεροειδών στη βλάβη. Αν το χαλάζιο είναι μεγάλο τότε θα πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά.
Χαλάζια που υποτροπιάζουν στην ίδια περιοχή, είναι ύποπτα για καρκίνο των σμηγματογόνων αδένων του βλεφάρου και πρέπει να υποβάλλονται σε βιοψία.
Ο καθημερινός σχολαστικός καθαρισμός των βλεφάρων προλαμβάνει την εκδήλωση χαλάζιου.